یا لطیف
چند ماهی هست که برخی از دوستان وبزرگواران شهر و شهرستانهای ساوه زرندیه احساس مسئولیت نمودند و آستین همت بالا زدند و وارد عرصه رقابت انتخابات یک نماینده برای مجلس شدند .جزائکم الله خیرا
ازآنجا یی که سعادت یافتم واز محضر تنی چند از این بزرگواران مستفیض شدم وجای خوشحالی فراوان است که تمام عزیزان برای هر نداشته ای وبرای هر مشکلی راهکار کارشناسی شده ای ارائه فرمودند
. برای اشتغال برنامه مدون و قابل دفاعی ارائه داشتند برای مسکن وشهرسازی راهکارهای کارشناسی شده ای شنیدیم .برای توسعه پایدار اقتصادی ارائه طرق گوناگونی شنیدم وبرای تشکیل خانواده و ازدواج که اینروزها از مباحث اصلی جامعه است سخنان قابل دفاعی شنیدم
کلی تر که بخواهم بنویسم .برای هر مشکل و مسئله مبتلی به جامعه شهری و روستایی طرح وبرنامه دیدم جز بحث فرهنگی !.و این بدان معناست که اکثر قریب به اتفاق نامزدها مشکل اساسی جامعه رافقط وفقط فقر اقتصادی دیدند و ولاغیر واین یعنی جامعه پیشرفته از دیدگاه این عزیزان جامعه ای ایست که ایجاد درامد و سیرکردن شکم و داشتن مسکن وقس علیهذا اولویت انکار نا پذیری است .واین مشکل زمانی نمود عینی پیدا می کند که می بینیم مهجور ترین بخش در استان بخش فرهنگی است .واین یعنی در بخش فرهنگی استان به اندازه شهرک ولیعصر یکی از شهرکهای اقماری در جنوب تهران هم سرمایه گزاری نشده . استان و شهرکی در تهران ....
چرا در بین این تعداد از شخصیتها بحث فرهنگی جایگاهی ندارد .,واز اهمیتی هم سطح با مشکلات مذکورر برخوردار نیست ؟چرا برای شخصیتهای بزرگواری که راهکار برای برون رفت از اوضاع کنونی اقتصادی !!دارند. برایشان مهم نیست که چرا کتاب مهجوراست و کتابخانه ای وشهرکتاب و روستای کتابی مورد توجه قرار نگرفته در برنامه هایمفصل آنها محلی از اعراب ندارد ؟اینکه چرا فضاهای فرهنگی کم است ؟چرا سرانه مطالعه شهرستان با سرانه مطالعه سایر استانها و شهرستانها قابل مقایسه نیست ؟ .واینکه چرا از پتانسیل عظیم موجود در بخش فرهنگی غفلت می شود؟و شوربخانه حتی دربرنامه های تبلیغات انتخاباتی هم برای عزیزان از کم اهمیت ترین بودهاست ؟ سوالاتی از این دست فراوان است و به پاسخ جامع و کامل نیازدارد که در بخشهای بعدی نمونه هایی را مطرح وپی می گیرم ....
- ۹۴/۱۱/۰۲
