با قر ه چای و رودخانه اش (بخش سوم از سد کوچری

        یا لطیف

همراهان سلام

آیا

قره چای می میرد - استان مرکزی

 مشکلی آبی که ساوه در پیش دارد و امیدواریم که با عنایت زعمای قوم به معضل تبدیل نشود .یکم اینکه سد خنداب اراک باید پر شود و سررزیز کند تا آبی در رودخانه قره چای جاری شود و دوم اینکه بیش فعالی برای مهار آب در سرشاخه  ای که ازاستان همدان سر چشمه می گیرد  قابل مشاهذه است  وبرای اینکه در آینده در گیریهای آبی تشدید نشود لازم دیدم که این متن را قرار دهم باشد تا عزیزان دلسوز در شهرزیبای ساوه مورد عنایت خاص قرار دهند.

قره چای*

یکی از رودخانه‌های بزرگ و دائمی استان مرکزی است که از ارتفاعات استان همدان سرچشمه می‌گیرد. این رود با طول 540 کیلومتر و با جهت غربی- شرقی به مسیر خود به سمت شرق استان مرکزی ادامه می‌دهد و در نهایت به دریاچه نمک در استان قم می‌ریزد. وسعت حوضه آبریز رودخانه قره‌ چای حدود 23921 کیلومتر مربع می‌باشد.

رودخانه قره چای از دو رود تشکیل شده است. این رودها در محل پل دوآب به یکدیگر متصل شده و رود واحدی را به نام «چرّا» یا «شرا» تشکیل می‌دهند. رود چرا در ابتدای مسیر خود به دلیل عبور از روستای اسکان، به سراب اسکان نیز شهرت دارد. رود شرا پس از عبور از منطقه و سیراب نمودن زمین‌های کشاورزی و باغ‌های میوه این منطقه، در جهت شمال به شاخه غربی رودخانه قره چای می‌پیوندد.

رودخانه قره چای با نام‌های دیگری همچون «زرین رود» و «قره سو» نیز خوانده می‌شود.

*قَرَه در ترکی به معنای «سیاه» و چای به معنای «رودخانه» می‌باشد.

ره چای می میرد

دوباره قصه آب و سخن گفتن از مایع حیاتی که این روزها به اصلی‌ترین مسئله مناطقی از کشور تبدیل شده است که با پدیده خشکسالی مواجهند.

اما این قسمت از سریال تکراری بی‌آبی را با موضوع دیگری آغاز می‌کنیم. این بار نه به کم سخاوتی آسمان گلایه خواهیم کرد که این روزها شاهد کاهش حجم بارش‌ها هستیم و نه به کشاورزان توصیه می‌کنیم که از روش‌های نوین کشاورزی استفاده کنند و نه به بهره‌برداران آب در خصوص رعایت الگوی مصرف سخنی خواهیم گفت، گرچه همواره این مسائل را گفته و می‌گوییم، اما این بار نوک پیکان گزارش به سمت سوء‌مدیریت در بخش آب است و خواستار پرهیز از نگرش نقطه‌ای توسط مسئولان و تغییر آن به سمت نگرش ملی هستیم.

به گزارش ایسنا، منطقه مرکزی، در تشریح سوژه گزارش به عنوان مثال حوضه آبریز سدالغدیر ساوه را بررسی و آسیب‌هایی را که در پی نگرش نقطه‌ای به این سد مهم و حیاتی که بزرگ‌ترین سازه بتونی احداث شده در سطح استان مرکزی است را مطرح خواهیم کرد.

وقتی که  عملیات اجرایی سدالغدیر که در 25 کیلومتری جنوب غربی شهرستان ساوه قرار دارد، از سال 1362 آغاز و در سال 1372 به اتمام رسید و ظرفیت سالانه 230 میلیون مترمکعب آب قابل تنظیم برای آن پیش‌بینی شد، دل مسئولان وقت به این خوش بود که با جاری شدن میزان قابل توجهی آب در رودخانه قره‌چای و اضافه شدن به میزان حجم آبی که از مسیرهای مختلف به این سد می‌ریزد، نه تنها حجم آب ذخیره شدن در آن کفاف نیاز آب کشاورزی، نیروگاه‌های برق احداث شده در مجاورت آن و در صورت نیاز تامین آب شرب را خواهد داد، بلکه حجم آب به مقداری خواهد رسید که حتی سرریز هم خواهد شد، کما اینکه در سال‌های اولیه احداث سد شاهد چنین اتفاقی بودیم.

اما باید در کمال ناباوری و تاسف اظهار کرد که در سال‌های اخیر نه تنها اصلی‌ترین هدف احداث سد که تامین نیاز آب کشاورزی بود محقق نشد، بلکه به دلیل کاهش منابع زیرزمینی و ایجاد مشکل در تامین آب شرب ساوه، علیرغم قرار گرفتن ذخیره آب پشت سد به کم‌سابقه‌ترین حجم ذخیره آب در تاریخ 23 ساله احداث آن، مسئولان تصمیم گرفتند که بخشی از تخصیص آب به حوزه کشاورزی را کسر و به حوزه شرب اختصاص دهند که نتیجه آن خشک شدن صدها هکتار باغات مجاور سد الغدیر شد. لطفامتنی که جناب اقای فرقانی در این زمینه تحت عنوان

قره چای می میرد - استان مرکزی - ایسنارا بخوانید