یا لطیف
همراهان سلام
بخشی از نظرات را تایید کردم که منتظر جوابند .جوابی که شاید راهی بگشاید . انتظارم دارم .جدی تلقی فرمایید...
این روزها فضای فضای مجازی سخت ملتهب است . کمتر کسی را دیده ام که سنجیده بنویسد و .عجیب است ! چند سال پیش از سینمای هندوستان فیلمی در تلویزیون پخش شد .به اسم شطرنج بازان . برای دوری از اطناب از نام کارگردان و بازیگران و کست و..خود داری میکنم . در این فیلم دو نفر را درحال بازی شطرنج می بینیم . فقرا از گرسنگی جلوچشمشان می میرند بازی می کنند . سیل و زلزله فقط مکان بازیشان را تغییر میدهد .در مقابل آتش سوزی و دادفریاد همسر و فرزندان هم واکنش مشابه مورد قبل را دارند . تا اینکه دشمنی وارد می شود و دستگیرشان می کند و ...
داستان . هواداران دولت نهم و دهم . وهواداران دولت یازدهم تداعی گر همین فیلم است .شطرنجبازان.. البته جای خوشحالی است که بخش اندکی از فسادها رادر طبق اخلاص قرار میدهندتا اختیار کاربران وخواندگان قرار گیرد .با این وجود گاها آنقدر از ادبیات دون شان جامعه استفاده می شود .که جای نگرانیدارد .بله عزیزان این روزها ..
اینروزها حال روز جامعه خوب نیست لطفا جدی بگیریم
.سید رضا صالحی امیری در این مورد ورود کرده و به درد درمان اشاراتی فرموده که شاید افاقت افتد :
جامعه
ایران جامعهای پیچیده، متلاطم و پیشبینیناپذیر است و در عین حال در
معرض آسیبهای جدی اجتماعی قرار دارد که در تحلیل و بررسی وضعیت امروز آن،
شناخت واقعیتها و تحولات اجتماعی جامعه ضرورتی اجتنابناپذیر است و اگر
مبنای تصمیمگیری و برنامهریزی قرار نگیرد، نمیتوان نسبت به تحقق توسعه
همه جانبه کشور امیدوار بود.
در
سالهای گذشته که ریل توسعه کشور از مسیر اصلی منحرف شد، روند قضاوتها و
تحلیلها، عمدتاً سطحی، فاقد مستندات کافی و توأم با پنهانکاری بود و به
تعبیری تحلیل جامعه ایران بیشتر بر اساس باور و گرایشهای جناحی صورت گرفت.
به بیان دیگر نوعی کوچکنمایی و پاک کردن صورت مسأله و انکار واقعیتها یا
حتی بعضاً وارونهسازی واقعیتهای موجود از سوی نظام تبلیغاتی دولت وقت،
به چشم میخورد. در حالی که کالبدشکافی جامعه ایران واقعیتهایی را نشان
میدهد که توجه به این واقعیتها در سیاستگذاریها و برنامهریزیها ضرورتی
انکارناپذیر است و چنانچه مدیریت جامع، عاجل و اثربخش در این حوزه اعمال
نشود، وضعیتی بحرانی پیش رو خواهد بود.
شناخت
و تبیین علمی «مسائل و آسیبهای اجتماعی» که نوعاً عمومی، جمعی، تاریخی،
واقعی، چندوجهی، متنوع و متکثر و گاه نوپدید هستند و غالباً از موانع
پیشرفت اخلاقی و معنوی جامعه و تحقق توسعه همهجانبه آن به شمار میآیند،
همواره از دغدغههای اصلی اندیشمندان و مصلحان جامعه بوده و این پرسش را در
برابر ما قرار میدهد که لوازم و روشهای تشخیص مسائل و آسیبهای اجتماعی
کدام است و چگونه میتوان با وجود تهدیدهای ناشی از وجود آسیبها، دریچهای
به سوی کاهش نابرابریها و آلام مردم و بهبود وضعیت اجتماعی جامعه گشود؟
فراموش نکنیم که اصل 29 قانون اساسی جمهوری اسلامی دولتها را موظف به
تأمین رفاه در تمام سطوح و لایههای اجتماعی میکند. از اینرو چرایی و
چگونگی پرداختن به «آسیبهای اجتماعی» و علل و عوامل وقوع آن، میتواند ما
را به تصویر واضحتری از وضعیت جامعه رهنمون سازد. چرا که در بحرانها و
آسیبپذیریهای اجتماعی، یکی از مهمترین خطرها نشناختن یا بدشناختن مسائل و
آسیبهای اجتماعی و نه الزاماً صرف وجود آنهاست.
تردیدی
نیست که جامعه دستخوش تغییر ما که سرعت تحولات آن شتابناک و دسترسی به
اخبار و اطلاعات شفافتر از هر زمان دیگر است و نیز در گیرودار مناسبات و
دگرگونیهای جهانی که در هر لحظه آن فرصتها و تهدیدهای فراوان نهفته است،
در هر سطح و زمینهای که بنگریم، با مسائل و آسیبهای اجتماعی مزمن و
نوپدیدی مواجهیم که رویکردهای سطحی و عوامانه و سوءتدبیرهای سیاسی و
اجتماعی و اجرایی میتواند بر دایره و دامنه تأثیرگذاری آنها بیفزاید.
خوشبختانه
با تأکید رهبر معظم انقلاب و توصیههای ایشان در خصوص دغدغه مسائل و
آسیبهای اجتماعی، مسیر برنامهریزی مناسب در این زمینه هموار شده است.
مسأله آسیبهای اجتماعی امری بدیهی است و آنچه مهم است پی بردن به میزان
این آسیبها و مدیریت آن است. تغییرات اجتماعی خود به خود مولد آسیبهای
اجتماعی است. مهم این است که حجم، سرعت تغییرات، شدت (تکانه) آسیب و گستره
آن بدرستی شناخته شود تا بتوان با سیاستگذاری و برنامهریزی، آن را مدیریت
کرد و نسبت به کاهش آن گام برداشت.
اصولاً
حذف آسیبهای اجتماعی، امری ناممکن است، پس باید با مدیریت مناسب و
اقدامات پیشگیرانه از حجم و میزان آن کاست تا به مرحله بحرانی و فروپاشی
نرسد یا رسیدن به آن مرحله را به تأخیر انداخت. عدهای با رویکرد انکارسازی
با این مسأله برخورد میکنند. استدلال این گروه چنین است که پرداختن به
آسیبهای اجتماعی و بیان میزان و حجم آن باعث نگرانی جامعه و تشویش اذهان
عمومی میشود و ممکن است موقعیت ما را نزد افکار جهانی و مقابل دشمنان
تضعیف کند. چنین رویکردی در واقع پاک کردن صورت مسأله است.در صورت تمایل بر روی عکس استاد عزیزم صالحی امیری کلیک کنید