نوروز مبارک باد

یا لطیف

همراهان سلام عیدتان مبارک .درود بر شما

نرم نرمک می رسد اینک بهار خوش به

حال روزگار

نوروز، نخستین روز از ماه فروردین است که آریایی ها تا پنچ روز پس از آن، جشن برپا می کردند و پادشاهان به حقوق اطرافیان، مردم و بزرگان رسیدگی می کردند.(بیرونی، التفیهم)
ابوریحان همچنین درمعرفی فروردین می افزاید: آریایی های قدیم، اول فروردین را وقت نزول فروهرها (فرشتگان) از آسمان می دانستند و جشن "فروردین" برپا می کردند.
اما در آثار پیشینان آمده است که این جشن (نوروز) را جمشید، نخستین پادشاه آریایی برپا کرد، در واقع به روایت فردوسی در شاهنامه، برگزاری جشن نوروز همزمان با مراسم تاج گذاری جمشید بوده است:
به جمشید  برگوهر افشاندند
مرآن روز را روز نو خواندند
سرسال نو، هرمز و فروردین
برآسوده از رنج تن، دل زکین
(فردوسی)
با این توضیحات عید نوروز از سابقه ی طولانی در ایران برخوردار است، عیدی با آداب و رسوم خاص که بشارت آمدن بهار را می دهد و البته، ایرانیان باستان رسوم آن را به تمامی بجا می آوردند: از جمله پوشیدن لباس نو، دید و بازدید، هدیه دادن ، روشن کردن خانه ها با چراغ و آتش، تناول شیرینی یا حلوا، برپایی سفره ی هفت سین و...
با ظهور اسلام و گسترش آن در سرزمین ایران، با توجه به بار معنوی بالایی که این عید از آن برخوردار بود نه تنها از میان برداشته نشد، بلکه رنگ الهی گرفت. شیخ عباس قمی، در مفاتیح الجنان،روایت امام صادق(ع) را در باب آداب روز نوروز به تفضیل بیان نموده است.
برخی از علمای شیعه در آثار خود به حدیث و روایتی در تأیید نوروز بیان داشته اند که در اینجا به گوشه ای از آن اشاره می کنیم:
ابن فهد حلّی در کتاب المهذّب البارع روایتی از امام صادق (ع) خطاب به معلی بن خنیس نقل می َکند که به طور خلاصه به آن اشاره می کنیم: نوروز همان روزی است که پیغمبر (ص) براى امیرالمؤمنین (ع) در غدیر خم بیعت گرفت و روزی است که رسول خدا (ص) على (ع) را به وادى جنّ فرستاد تا از آنها پیمان بگیرد، و روزی است که بر اهل نهروان پیروز شد و روزی است که حضرت مهدی (ع) ظهور کند و خدایش او را بر دجّال پیروز گرداند هیچ نوروزى نیاید جز آن که ما در آن توقع فرج داریم، زیرا آن از روزهاى ما است که فارس ها آن را نگه داشتند و شما آن را ضایع نمودید معلى می گوید: امام (ع) آن را به من دیکته کرد و من نوشتم.
قاضی نعمان درکتاب شریف دعائم الاسلام جلد 2 صفحه 326 مى فرماید: "براى حضرت علی(ع) اهدائى آوردند، حضرت سؤال کردند اینها براى چیست؟ عرض کردند اهدائى روز نوروز است فرمودند: هر روز را اگر مى توانید نوروز قرار دهید؛ یعنى هر روز اهدا کنید به یکدیگر و صله بنمائید در راه خدا."خوش آمد گل وز آن خوشتر نباشد
که در دستت بجز ساغر نباشد
زمان خوشدلی دریاب و در یاب
که دایم در صدف گوهر نباشد
غنیمت دان و می خور در گلستان
که گل تا هفته دیگر نباشد
(حافظ)