آمدنت گرد ?ت?م? را از چهره ها زدود و حلاوت موهبت داشتن پدر را چشاند. پدر? مهربان، با گذشت، صبور.
سنگ بر پ?شان?ات نشاندند و تو مهربان ماند?.
شکمبه? گوسفندان و اشتران بر سر و رو?ت ر?ختند و تو پدرانه مهر ورز?د?.
کلام رحمتت را با شمش?ر پاسخ گفتند و همچنان امّتت را پدر بود?؛ مهربان ماند? و صبور.
و اکنون پس از گذران چهارده قرن،
ما هنوز همان کودکان امّت?م؛
زم?ن را از ظلم آکنده‌ا?م و زمان را به جهالت آراسته‌ا?م؛
دل‌ها را با زنگار غفلت در بند کش?ده‌ا?م و دوباره زم?ن و زمان را به انتظار نشانده‌ا?م.
انتظار گشا?ش! انتظار ظهور!
آر?!
زم?ن محتاج ظهور? د?گر است؛ ظهور? از جنس ظهور تو.
و زمان چشم به راه مرد? د?گر؛ مرد? از تبار تو.
مرد? که چونان خودت بر قلب‌ها? گمراهان ظهور کند و بشارت هدا?ت و سعادت را بر زم?ن?ان به ارمغان آوَرَد.
مرد? که همانند تو جهان را به ز?ور عدالت ب?ارا?د.
مرد? که وعده? آمدنش را خود از جانب خداوند رحمان به امت داده بود?:
«نامش نام من، کن?ه‌اش کن?ه? من و لقبش لقب من ...»[1]
ندا? روح بخشت هنوز از سرزم?ن غد?ر به گوش م?رسد که آدم?ان را به رستگار? فراخواند? و فرمود?:
«آگاه باش?د همانا آخر?ن هدا?تگر- «مهد?» - از ماست.
همانا او ?اور د?ن خداست.
همو که ن?کو و برگز?ده? خداوند است.
او که م?راث دار دانش ها و احاطه دار بر ادراک هاست.
او که از پروردگارش خبر دهد و نشانه ها? او را برپا کند و استحکام بخشد.
او که اخت?ار امور جهان?ان به او سپرده شده.
او که از قرن ها پ?ش ظهورش را پ?شگو?? کرده‌اند.
او که حجت پا?دار است و پس از او حجت? نخواهد بود.
راست? و درست? و روشنا?? جز با او ن?ست.
کس? بر او پ?روز نخواهد شد و ست?زنده? او ?ار? نخواهد گشت.
او ول? خدا در زم?ن، داور او در م?ان مردم و امانت دار امور آشکار و نهان است.»[2]
او که مظهر? د?گر است برا? رحمت زلال و ب? منتها? خداوند?.
پروردگارا!
خورش?د وجود فرزند رسول رحمتت را بر ما بتابان.
دل‌ها? زنگار گرفته? ما را به نور هدا?تش از تار?ک? جهالت برهان.
و انتظار عالم?ان را با ظهورش به پا?ان برسان.
[1] - " قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص الْمَهْدِ?ُّ مِنْ وُلْدِ? اسْمُهُ اسْمِ? وَ کُنْ?َتُهُ کُنْ?َتِ? أَشْبَهُ النَّاسِ بِ? خَلْقاً وَ خُلْقاً ?َکُونُ لَهُ غَ?ْبَةٌ وَ حَ?ْرَةٌ ?َضِلُّ فِ?هَا الْأُمَمُ ثُمَّ ?ُقْبِلُ کَالشِّهَابِ الثَّاقِبِ ?َمْلَؤُهَا عَدْلًا وَ قِسْطاً کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْما": بحار الانوار، ج 51، ص 72، ح 16.
[2] - فراز? از خطابه غد?ر " إِنَّ خَاتَمَ الْأَئِمَّةِ مِنَّا الْقَائِمُ الْمَهْدِ?ُّ؛ إِنَّهُ وَارِثُ کُلِّ عِلْمٍ وَ الْمُحِ?طُ بِهِ؛ لَا حَقَّ إِلَّا مَعَهُ وَ لَا نُورَ إِلَّا عِنْدَهُ؛ أَلَا وَ إِنَّهُ وَلِ?ُّ اللَّهِ فِ? أَرْضِهِ وَ حَکَمُهُ فِ? خَلْقِهِ وَ أَمِ?نُهُ فِ? سِرِّهِ وَ عَلَانِ?َتِهِ": احتجاج، احمد بن عل? طبرس?، ج 1، ص 64.
نو?سنده : الف. ک?ومرث?
- ۹۳/۱۰/۱۹