زندگی در شعر فارسی

یا لطیف

چند روزی از محضر خوانندگان عزیز محبوب و دوست داشتنی شهر خوبان به علت سفر ناخواسته ای که به پیشنهاد دوتن از دوستان و موافقت گروه پیش آمد مرخص می شوم  واز آنجایی که  پاسخ برخی از سئوالات نیاز به اطلاعات درست درمان دارد و وقت من کم پس  پاسخ هارا به بعداز برگشتنم از سفر به یاری خدا و به شرط بقا  موکول  می کنم واگر عمری بود در خدمت عزیزان مرورگر خواهم بود و اگر سرنوشت چیز دیگری رقم زده بود از همه پوزش خواسته و حلالیت می طلبم مقصد قلعه الموت است و عمر این سفر قطعا از یک هفته کمتر است وبا تقدیم شعر زندگی موقتا خدا حافظی می کنم

شکفد بار دگر لاله رنگین مراد
غنچه سرخ فرو بسته دل باز شود
من نگویم که بهاری که گذشت آید باز
روزگاری که به سر آمده آغاز شود
روزگار دگری هست و بهاران دگر
شاد بودن هنر است ، شاد کردن هنری والاتر
لیک هرگز نپسندیم به خویش
که چو یک شکلک بی جان شب و روز
بی خبر از همه خندان باشیم
بی غمی عیب بزرگی است که دور از ما باد
کاشکی آینه ای بود درون بین که در آن خویش را می دیدیم
آنچه پنهان بود از آینه ها می دیدیم
می شدیم آگه از آن نیروی پاکیزه نهاد
که به ما زیستن آموزد و جاوید شدن
پیک پیروزی و امید شدن
شاد بودن هنر است گر به شادی تو دلهای دگر باشد شاد

زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست
هر کسی نغمه ی خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست.
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد.

ژاله اصفهانی