جیدقربانی، استاد دانشگاه و پژوهشگر دفاع مقدس در یادداشتی که به مناسبت سی و ششمین سالروز بزرگداشت هفته دفاع مقدس به دفتر خبرگزاری دفاع مقدس در مازندران ارسال کرد نوشت:
هفته دفاع مقدس، فرصت مناسبی برای یادآوری دلاوری های مردان و زنان بی ادعا است. مردان و زنانی که بی هیچ قراردادی، وارد میدان نبرد نابرابر شدند وتنها باخدای خود قرارداد بی حساب را امضا کردند.
به راستی که حرفشان، عملشان و عاقبتشان به شاخه های درختان عشق و ایثار گره خورد و پلاکشان را بر نگاههای مادران پرمهر این سرزمین آویختند تا شاید نگاهی را به کلامی عاشقانه سیراب کنند.
در این راستا، تعداد ۱۵۵ هزار لاله سرخ از سن ۱۶ تا ۲۵ ساله، یعنی قریب به هفتاد درصد شهدای تقدیمی این سرزمین به کاروان شهدای اسلام پیوستند.
جوان ۱۶ تا ۲۵ ساله به عشق اسلام، امام ومردم، از جان شیرین خود گذشت تا دین خود را ادا کند.
اینکه امنیت کشور در شرایط کنونی به طورکامل تامین شده، کاملا برهمه روشن است. تجربه نشان می دهد که اگر خطری این سرزمین را تهدید کند بازهم قطعا جوانان پرشور این مرز و بوم، حافظان کشور خواهند بود.اما سوال اساسی این است که چند درصد جوانان ۱۶ تا ۲۵ ساله درحال حاضر در عرصه های مختلف به فعالیت مشغول هستند وشاغل محسوب می شوند؟
ما درعرصه های مختلف جامعه به چند درصد از این جوانان، اعتماد کرده ایم؟ به چند درصد جوانان جامعه که برای کسب شغل ودرآمد مراجعه می کنند، پاسخ مثبت ویا قانع کننده داده ایم؟
به نظر می آید که در این راستا،اقدامات مناسب توسط دولتمردان صورت نگرفته است. از عدم به کارگیری جوانان خوش فکر و متعهد در فرایندهای جاری کشور به وضوح،عدم اعتماد به این نسل قابل مشاهده است.
چه بسیارند اشخاص مسن که با سنین بالا،از امور مختلف دست نمی کشند تا فضا برای خدمت وفعالیت جوان امروز ما فراهم شود. چه بسیارند اشخاص مسن که به دهها شغل وفعالیت مشغول هستند وحاضر به خالی کردن فضا برای جوانان نیستند.
با کمی تامل در می یابیم که در دراز مدت این فرایند موجب کاهش اعتماد به نفس این نسل تعیین کننده در لحظات حساس کشور خواهد شد.
آمار شهدای دفاع مقدس نشان می دهد که قریب به سی هزار شهید بیست ساله داشته ایم. به راستی آیا این امر نشان از اعتماد کامل امام وفرماندهان به این جوانان با بصیرت نبود؟ البته انقدر این اعتماد بالا بود که در بسیاری از شرایط، همین جوانان، در مسئولیت یک فرمانده، مشغول به جانفشانی بوده اند.
آیا اعتماد مسئولین در زمان جنگ به جوانان کم سن وسال،نمی تواند الگویی برای اعتماد به جوانان در شرایط کنونی جامعه باشد؟!
امید که نسل جوان ما با اعتماد دولت مردان، با اعتماد به نفس بالا، راه امام وشهدا را در عرصه های مختلف جامعه، ادامه دهند.
انتهای پیام/
یالطیف
همراهان سلام با تبریک عید سعید غدیر به تمام شیعیان جهان وایران وشما خوبان عارضم که:
این پست رابه چند بخش تقسیم وتقدیم می کنم
بخش نخست : اینکه از قدیم الایام رسم براین بوده که خانواده های ایران وصلت فرخنده خودرا با ایام فرخنده به جشن بنشینند سنت نیکویی است وخداوند خیردهاد به کسانی که سنن نیکورا پاس می دارند .این ماه قمری و ایام نیکویش به خصوص اعیاد قربان وغدیر این فرصت را به زوجهای جوان داد تا جشن عروسی و جشن عقد خود رادر این ایام برگزار کنند وکردندو زهی سعادت .خداوند بزرگ را شاکریم که فرصت حضور در یک جشن عقد و چندجشن عروسی را نصیبمان کرد و برخورد فرض می دانم به تمام زوجهایی که
که زندگی مشترکشان را به جشن نشسته اند شاد باش گفته وسعادت وسلامتی وثمره ی نیکو ازخداوند برایشان مسئلت نماییم .
بخش ودوم : تودیع امام جمعه محترم مامونیه جناب حجت الاسلام علم الهدا وانتصاب جناب حجت الاسلام کریمی به امام جمعه مرکز شهرستان که برای جناب علم الهدا توفیق وسعادت وسلامت از خداوند بزرگ مسئلت می کنم وعرض خوش آمد بلند بالایی دارم برای حجت الاسلام جناب کریمی امام جمعه محترم شهرستان وآرزوی توفیق وسعادت سلامتی برای جناب ایشان .
وبخش سوم . بعد از برگزاری جشن قرانی گلهای فاطمی در سالن فرمانداری و چند شب شعر ازجمله شب شعر امام رضا (ع)در منزل جناب اقای صفری و..این بار شاهد مراسم زیبا ی شعر و موسیقی محلی در شهر پرندک بودیم اگر چه امسال توفیق حضور نداشتم و آنچه شنیدم از خوبی این جشن بود و لذت تماشای تصاویر زیبادر کانال اداره فخمیه فرهنگ وارشاد شهرستان خبرگزاریها و.بود.که ازجناب حاج احمدآقای جوانمرد رییس محترم اداره فخمیه فرهنگ وارشاد اسلامی به سهم خود قدردان وسپاسمندم .
وبخش چهارم . با جناب دکتر روحانی رییس محترم بهداشت درمان وآموزش پزشکی سابق شهرستان
مکاتبه تلگرامی در گروه آلبوم زرندستان داشتم که ایشان ضمن خداحافظی شکوه های بسیاری از مدیران بهداشت استان داشتندئ که ازجمله آن می توانم به عدم جذب و نپرداختن حقوق چند ماهه و کم لطفیهای ونارواییهایی که در این چند ساله بر ایشان روا داشته شده است کهدر فرصت مناسب به آن خواهم پرداخت وبرای ایشان موفقیت وشادکامی وسربلندی آرزو می کنم وامید وارم با اخذ تخصص ر سالهای آتی شهرستان را فراموش نفرمایند
از تمام آنهایی که قبل از دکتر روحانی بیمارستان .اسیابک را دیده بودند و اکنون نیز می بینند وعلی رغم تمام آنچه بخشی ازآن به عرض رسید و بسیاری ناگفته ماند و درحال حاضر نیزکمبودهای فراوان این بیمارستان محسوس استدعا دارم که اعلام نظر بفرماییند که چه بود وچه شد
به این توضیح بسنده کنم که تمام ناملایمات به دکتر روحانی فقط برای بومی بودنش بود . اینکه ایشان مراسم تودیع داشتن یا نداشتن بیخبرم .با این وجود از تمام کسانی که از دکترروحانی حمایت کردن .از مدیران کنونی وسابق ازتمام نیکوکاران وخیران به سهم خودم وخانواده ام تشکر می کنم وبرای جناب کریمی که از مدیران باسابقه در شبکه بهداشت شهرستان هستند واکنون جایگزین دکتر روحانی شدند سلامت و توفیق وسعادت آرزو مندم .
وبخش پنجم .توفیق سعادت وسلامت برای تمام خادمین و هدایت یافتن غیر خادمین در تمام حوزه هااز.فرهنگ واقتصاد وصنعت و بهداشت .تا امنیت و.. را از خداوند منان مسئلت دارم
آنچه گفتیم ذره ای از بسیار بود. بخاطر اطناب و طولانی شدن این پست پوزش خواهم ارادتمند محمدساعدی
یا لطیف
همراهان سلام
اکنون که برای نوشتن نشسته ام چیزی به اذان صبح نمانده حرفها و خبرهای زیادی داشته که آمده بودم بنویسم واز انبوه نظرات خصوصی و عمومی که تعدادی را تایید کردم وبخشی را نیز به اینده نزدیک موکول می کنم واز نظرات خصوصی رسیده هم استفاده خواهم کرد و سر فرصت ودر صورت بازشدن لینکهاو مطلع شدن. عزیزان همراه را نیز مطلع خواهم ساخت . تا همین جا بسنده کنم تا در اینده بسیار نزدیک به اتفاقات این هفته وهفته پیش شهرستان وشهر بپردازم ولازم می دانم از همراهی همه ی خوبانی که این چند روز برای خواندن مطلب جدید به ما سر زدن و... پوزش خواهی کنم واما
فقر.......
خنده برهر درد بی درمان دواست جز فقر و درباره علل و آثار آن و اینکه فقر چیست
و چگونه می توان با آن مبارزه کرد حرف ها زده اند و شنیدیم و کتاب ها و
مقاله ها نوشتند و خواندیم و فیلم هایی سینمایی و سریال و مستند و با کارها
آمارها ساختند و دیدیم اما دراین میان باز بین آنچه که هست و آنچه که
نباید باشد فاصله بسیار است.
در میان غرّش ناجوانمردانه‌ی
شیطان‌صفتان با تحریم ها و خوش‌رقصی ظالمان با تهدید ها و ریاکاری
مقدّس‌نمایان با حقوق های ناعادلانه ،آرام به کناری نشستن و تسبیح چرخاندن و
دست روی دست گذاشتن یا دست به سینه ایستادن و نظاره‌گر بودن و فریاد
اینکه چرا عدالت نیست سر دادن، هرگز انسانی نیست.
روزی را که انسان برای گسترش عدالت قدمی بر‌ندارد، نباید آن روز را در حساب ایام عمر خود به شمارآورد.
فقراگر
مرد بود دولتمردان گذشته و امروز او را می کشتند. اما واقعیت این است ،
آنان که سیلی خورده ی فقر نیستند یا سکوت معنا داری دارند و یا خود را
تبرئه می دانند و یا بهانه می آورند و می گویند زورمان به فقر نمی رسد یا
توجیه می کنند اما کسانی هستند که بی انتظار تشکر و سپاس زیر بار گره گشایی
از کارهای فقرا می روند گویی اینگونه می اندیشندکسی غیر از آنها نیست که
با فقر مبارزه کند.امیرالمؤمنین
علی علیه السلام چنین می فرماید: «ویرانی زمین، از تنگ دستی مردم زمین
حاصل می شود»گویی حضرت، می خواهند به ما بگویند: سرزمین شما آباد نخواهد شد و
ویرانه خواهد ماند تا زمانی که فقر در آن هست که فقر را باید کُشت و با
کریمان کارها دشوار نیست.
همین آدم ها و گروه های نژاد برتری و
تکفیری و تروریستی که تنها خود را شایسته زندگی می دانند و در جهان بسیارند
که خیلی از آنها رفتند و آنهایی که هستند و آنهایی که می آیند و از
منفورترین ها در کتاب تاریخ بشریت می شوند اگر فکر خود را عوض می کردند و
بجای حمام خون به راه انداختن، فقر را هرجا می دیدند با او مبارزه می کردند
و نه آدم های فقیر بی دفاع را بی شک فرصت آن را داشتند که از محبوب ترین
ها باشند.
حکایت ما حکایت آن شخصی است که گرفتار فقر بود به دوست ثروتمندش گفت : اگر کسی مرا بکشد برایم چه می کنی؟
آن
ثروتمند بعد از تعارفها و دور از جان های دوستانه گفت : خیالت راحت باشد
که قاتل قصاص می شود و بهترین مراسم خاکسپاری با تمامی آداب و رسوم را
برگزار می کنم و نیازهای پدر و مادرت و زن و فرزندانت را برطرف می کنم و
فلان و بهمان می کنم اما صد حیف دیگر نیستی که ببینی.
شخص فقیر بدون تعارف گفت: پس کمکم کن تا از فقرنمیرم چون خرج آن خیلی کم تر است.
اکنون سزاوار است از خودمان بپرسیم که لبخند و تأسف خوردن به سبک سازمان مللی ها بس نیست!؟
آیا
همانگونه که در مرگ ها و زلزله ها و سیل و آتش سوزی ها به تکاپو می افتیم و
سرود چو عضوی به درد آورد روزگار دگر عضو ها را نماند قرار سر می دهیم
وگوش فلک را کر می کنیم آیا آماده هستیم که برای از بین بردن فقر اقدامی و
عملی داشته باشیم؟
یالطیف
روز عرفه .روز رهایی از خود .و روز عارفان وعاشقان .خجسته باد......
یالطیف
همراهان سلام
46 درصد کاربران تلگرام، ایرانی هستند!
یا لطیف
همراهان سلام
عارضم محضر مبارکتان که :این روزها واین شبها دیگر حال حوصله نوشتن ندارم . دستم نه به کیبورد می رود و نه حوصله لمس حروف گوشی را دارم .این حالت کمتر برای آدمهایی مثل من که حداقل روزی چند متن برای گروههای مختلف می نوشتند و به اشتراک می گذاشتند حالت جالبی نیست . اگرچه این حالت درد ندارد ولی درد دارد .چطور ؟؟عرض میکنم !
مورد اولش این است که آنهایی که مثل من بودن وبادیدن یک ناهنجاری ولو کوچک در جامعه م اولین کارشان نکته برداری و .بعد نشستن روی صندلی مقابل دستگاه وتایپ جزئیات بود .ویا عکس گرفتن وضبط تصاویر از سوژهای که جان میدادن برای همان کاری که در بالا عرض کردم را به شیوه دیگر در اختیار مرورگران قرار دهند . با این وجود .اینروزها اصلا حالم خوش نیست. موضوع ازآنجا ناشی شد که یکدستگاه خودروشاسی بلند
ازآن قیمت بالاها که چند جوان با لباسهای برند و خوش رنگ مقابل پارک شکوفه درست روبروی بانک سپه ایستاده ودر حال تناول موز بودن ومن در حال خرید میوه که ناگهان !! درست جلو چشم من. مقدار زیادی پوست موز و ..از شیشه های پایین کشیده شده سمت شاگرد همین ماشین قهوه ای گران قیمت به بیرون پرتاب شد و من هم از ماشین وهم از کپه ی زباله های بیرون ریخته شده عکس گرفتم !!.ودرذهنم چندمتن مینی مالی تا رسیدن به خانه مرورکردم وبهترینش را به خاطر سپردم . .وقتی رسیدم و گوشی را آماده تایپ شد!!.یکی از اعضای فعال گروه زرندستان تصویری از تصادف یک دستگاه پراید بایک دستگاه سوزوکی را.بازنشر کرده بود وچند متن انتقادی هم زیر تصویر به اشتراک گذاشته شده بود. تصویر پر از زخم وپر از درد .داغ .وپر از خون و پراز غم بود .از دیدن تصویر خیس عرق شدم .آنگار تب کردم .قلبم به شدت سنگین شد. کلا همه چیزرا فراموش کردم درد همه ی وجودم را پر کرده بود. تصویر دردناکی بود. خیلی درد ناک. اینکه صاحب عکس به خون تپیده را حتما فرزندانی هست و حتما پدری و مادری وخواهری برادری ..که الان بی خبرند و تا ساعاتی دیگر صدای ضجه هایشان گوش فلک را کر خواهد کرد به شدت قلبم را می فشرد .درد جامعه همگانی است چه فرقی می کند. بگذریم با خودم فکر کردم آیا این تصاویر را مدیرکل راههای استان مرکزی می بیند؟ رییس اداره راه چطور ؟واز همه مهمتر وزیر محترم راه؟ .تازه این یک موردش بود مورد دیگریددددر جاده ای دیگر هم بود که پرایدی با برخورد به گارد ریل دو نیم شده بود.
.اصلا مانده ام چه بنویسم!!!!جز اینکه دست به دامن رانندگان بشوم چاره اینیست ..جزاین دیگر راهی نمانده .دست به دامنشان بشوم والتماس کنم و التماس کنم که محض رضای خدا احتیاط کنید . درست است جاده خشکرود اکنون برای عرضه میوه و صیفی جات در پیک ترافیک قرار دارد و علاوه بر باریکی فاقد شانه خاکی هم هست و در سه راهی های پروین آبادحسین آباد و باغکهای دست چپ به سمت خشکرود محلی برای توقف پیش بینی نشده وپارکینگی در نظر گرفته نشده .این مسئله به حادثه خیزی این جاده کمک شایانی کرده و اگر همتی نشود می کند با این وجود شما احتیاط کنید مراقب جان خود ودیگران باشید.انگار کنید که قرار نیست کاری صورت بپذیرد و اراکیون راضی به دادن اعتبارات به شهرستان ما نیستند .. دلیلی ندارد احتیاط را در سرلوحه تمام کارهایمان به خصوص هنگام رانندگی قرار ندهیم .لطفا مراقب خودتان باشید . چه اراک اعتبارات را در خودش بلوکه کند و هیچکس را ککی نگزد و چه هیچ اعتباری به شهرستان ما نرسد ..
. عزیزان راننده .چه درراههای پر خطر و حادثه خیز استان مرکزی رانندگی می کنید و چه درآزاد راهها و اتوبانهای قم و آذربایجان غربی وشرقی . چه مدیران دلسوز باشند چه بی تفاوت و کم لطف شما مراقب خودتان باشید..
باقی بقا عزتتان مستدام .درود برشما
مرتبط هم در یک جاده حادثه خیز رخ داد؛
المپیک ریو هم به تاریخ پیوست .اینکه من هم مثل بسیاری از مردم با کیانوش رستمی وزنه زدم و خندیدم وبا مرادی شریک شادی بودم .همراه با پدرکیمیای ورزش بانوان ایران شادی کردم وبیشتر از بهداد اشک ریختم و با همه کشتی گیران در شکستها و پپروزیهاشان شریک بودم ضربه شدم ضربه کردم فتیله پیچ شدم وکردم .اشک از غم وشادی از چشمانم جاری شد.هم پا ی بنای کشتی فرنگی استاد بنا گریه کردم..با رسول خادم غصه خوردم وبا والیبالیستها دفاع کردم و آبشار زدم و بادوچرخه سوران اصلا ارتباط بر قرار نکردم و با حدادی ناموفق بودم و در تیراندازی هم که اصلا خوب نبودم . با رسول خادم عزیز همراهم و در کنار او مسولین بالادست ورزش وکمیته ملی المپیک را به نقد می کشمیا لطیف 
همراهان سلام
در بین اخبار ریزودرشت اختلاسی وبگیر وببند و ممنوع الخروجی ودریافتیهای نجومی
یک خبری هم آمده بود بود حاج رجب پرکشید . حاچ رجب
من موندم پیشوند اسمت را چه بزارم با چه اسمی صدات کنم .داش رجب اق رجب و یا جناب اقای حاج رجب محمدزاده
ترا با هر اسمی که صدا کنم بغض امان را می برد .از روت خجالت می کشم . داش رجب . حاج رجب آقا رجب کاش اونایی که زین اسب وکرم حلزون و ماشین میلیاردی و بوتاکس وو با ارز اختصاصی دارو بیماران خاص وارد می کردند هم از دیدنت کمی خجالت زده می شدند. کاش خیلیها ازت خجالت می کشیدند .مخصوصا اونایی که می دونستن هستی. و خودرا به ندیدن می زدن
اونوقت .شاید دختر خانم اقای صادهم سفره راکمی جمع جورتر پهن میکرد ویا خود اقای صاد هم .اصلا چقدر اقای صاد داریم ما !!!کاش مدیر عامل بانک ر و رییس هئات مدیر شرکت سین ازاون قبلترها تا ...و معاونین . آه .آه چقدر آدمک هستند که باید خجالت بکشند جناب اقای حاج رجب محمد زاده شهادت گوارای وجود ناز نینت . تو بردی .تو برنده شدی . اگر چند صفحه به پرونده اختلاس سه هزار میلیاردی هم اضافه بشود ویک متهم و دو متهم دیگه هم رو بشوند
یا چند تا از فیشهای حقوقی و چند تا ازمدیران کنونی سابق و اسبق . چند تا مدیر پدیده ای پدیدار بشوند یا نشوند و دستگیر بشوند یا نشوند دیگر چه فرقی می کند
.حاج رجب منزل نو مبارک لطفا به شهدا بگو که با ما چه کردنداین قوم نمک نشناس .....
از همه کس و همه جا بگو لطفا
هر
آنچه دیدی بگو...
لطفا
آنچه شنیدی بگو .
بگو که ما خیلی دلخوریم . بگو دلخوریم از چپ از راست از میانه .
بگو لطفا دلخوریم بدجوری هم دلخوریم
حاج رجب شهادت گوارای وجودت و نوش جانت ..
یادت ونامت جاوید مرد بزرگ ...
